Nadzwyczajni Szafarze Komunii Świętej to osoby wyznaczone uroczystym błogosławieństwem Arcybiskupa do udzielania Komunii Świętej w czasie celebr z licznym udziałem wiernych oraz do zanoszenia Jej chorym lub w podeszłym wieku.

Udzielanie Komunii Świętej przez szafarzy w czasie Mszy Świętej dokonuje się w nadzwyczajnych sytuacjach, czyli wtedy, gdy przystępuje do Niej większa liczba wiernych, a liczba zwyczajnych szafarzy jest niewystarczająca. Natomiast rzeczą niezwykle pożądaną jest to, aby nadzwyczajny szafarz zanosił Komunię Świętą osobom chorym, pozostającym w domu. Jest to dla chorych wielkie umocnienie duchowe, ale także wyraz pamięci wspólnoty parafialnej o nich.

Do zadań nadzwyczajnych szafarzy należy także przygotowanie przed Mszą Świętą naczyń z hostiami do konsekracji i ustawienie ich na kredencji. Gdy nie ma ministrantów, oni też zanoszą je na ołtarz w czasie przygotowania darów. Także nadzwyczajni szafarze, gdy nie ma innych posługujących, winni czytać lekcję, modlitwę powszechną i usługiwać przy ołtarzu. Strojem liturgicznym szafarza jest alba przepasana cingulum. Nadzwyczajni szafarze w czasie Mszy Świętej od momentu rozpoczęcia zajmują miejsce w prezbiterium lub tam, gdzie znajdują się pozostałe osoby pełniące funkcje liturgiczne.

Szafarze otrzymują upoważnienia do pełnienia tej posługi na rok z możliwością przedłużenia jej na dalsze lata. Przed każdym przedłużeniem posługi, szafarze winni odbyć co najmniej trzydniowe rekolekcje.